Vladika Maksim

Vladika Maksim (Vasiljević), episkop Los Anđelesa i Zapadne Amerike, rođen je 1968. godine u Foči, gde je pohađao osnovnu školu koju je završio u Sarajevu. Srpsku pravoslavnu bogosloviju upisao je 1983. i završio 1988, da bi posle odsluženog vojnog roka upisao Pravoslavni bogoslovski fakultet u Beogradu. Zamonašio ga je 1996. godine tadašnji episkop zahumsko-hercegovački i primorski Atanasije u manastiru Tvrdoš kraj Trebinja.

Od 1994. do 1999. godine boravio je na magistarskim i doktorskim studijama u Grčkoj, gde je 1999. godine odbranio doktorat na Univerzitetu u Atini u oblasti dogmatike i patristike. Studirao je klasičnu filologiju, vizantijsku ikonografiju i muziku. Jednogodišnje postdoktorske studije iz vizantijske istorije i teologije proveo je na Sorboni u Parizu 2003/4. godine. U isto vreme, kao profesor po pozivu na Francuskoj akademiji lepih umetnosti (Beaux-arts) u Parizu bavio se teorijom i praksom slikanja. Bio je urednik časopisa Bogoslovlje, zvaničnog glasila Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu.

Za episkopa zapadnoameričkog izabran je 2006. godine.

Profesor je patrologije na Univerzitetu u Beogradu. Njegove oblasti istraživanja obuhvataju Svete oce, svetitelje, istoriju i ikonografiju.

Pored većeg broja studija i monografija, autor je deset knjiga: Svetost: božanska i ljudska (Beograd 2010), History, Truth, Holiness (Los Anđeles 2011), Vera i život između transcendetnosti i kontekstualnosti (Beograd 2014), Čovek zajednice u Hristu (2015), Verno ogledalo bližnjeg lica (Beograd 2016), Dnevnik sa Sabora (Beograd 2016), Theology as a Surprise (Njujork 2018), Simeon Metafrast: biografija, redakcija, teologija (Beograd 2020), Zakon prirode i način postojanja: studije o odnosu teologije i nauke (Beograd 2020), I na Istoku i na Zapadu (Los Anđeles 2020).

Pored arhipastirskog i profesorskog rada, bavi se slikanjem.

Govori grčki, engleski, ruski i francuski.