Nikolo Makijaveli

Italijanski politički filozof Nikolo Makijaveli (1469–1527) rođen je u porodici gradskog notara. Prilično obrazovan, iako nije spadao u velike intelektualce, već kao mlad postaje sekretar Firentinske Republike. Nikada nije bio ambasador, budući da je to bio zadatak rezervisan za članove najuglednijih porodica. Makijaveli je, pre svega, bio čovek za misije koje zahtevaju diskreciju ili čak tajnost, gde mora da dobije informacije i dešifruje namere vođa koje sreće. Tako je dva puta bio u poseti nemačkom caru, četiri puta na francuskom dvoru, dva puta u Rimu, a odlazi i raznim italijanskim velikašima u pohode. U tri navrata boravi kod Čezara Bordžije, koji na njega ostavlja snažan utisak. Ovi susreti sa vodećim ličnostima, pružaju mu mogućnost proučavanja političkih prilika.

S padom Firentinske republike 1512. godine moćna italijanska plemićka porodica Mediči dolazi na vlast. Makijaveli se nadao da će zadržati svoju službu pod novim vlastodršcima, ali je otpušten a onda i optužen za saučesništvo u neuspeloj zaveri protiv Medičijevih i završava u pritvoru i na mukama. Nakon što je pušten na slobodu, on se povlači na svoje imanje nadomak Firence i posvećuje se pisanju.

Tada nastaju njegova dela Vladalac (1513), Rasprava o prvoj dekadi Tita Livija (1513), Veština ratovanja (1521), ali strastveno piše i pesme, priče i drame (od kojih je najpoznatija Mandragora koja je izvođena na sceni), koje izražavaju njegovu tugu zbog nesrećne sudbine, ljutnju i satirični duh.

Makijaveli nikada nije bio istinski dobrodošao nazad u politiku, a kada je Firentinska Republika ponovo uspostavljena 1527. godine, bio je predmet velikih sumnji. Umro je kasnije te godine, ogorčen i isključen iz firentinskog društva kojem je posvetio svoj život.

Foto: iStock / Nastasic