Bilans jednog davnog putovanja i jedne nestale zemlje nakon što hiljade kilometara prohuje i godine se slegnu.

Cigareta je dogorela, vreme je da se krene. Ulazim u autobus...

Kvadratni koren iz života otvara se stihovima Toma Vejtsa. Ima nečeg od te intonacije i tog vokala u glasu naratora novog romana Muharema Bazdulja. Ovaj autor je već prepoznatljiv po veštom i uzornom pisanju iz prvog lica jednine, no nijedan njegov prethodni lik nije bio toliko slojevit i kompleksan. Sergej Babić, Beograđanin već dobrano zagazio u pedesete, kreće na put za Tuzlu. Godina je 2014, a on je u Tuzli već jedanput bio, tačno dvadeset godina ranije. Tokom tri sata vožnje, Babić se priseća mnogo dužeg putovanja ka istoj destinaciji i pravi bilans što vlastitog života, što političkih i generacijskih promašaja. Pišući o politici, ali dostojno umetnosti romana, poput Ismaila Kadarea, sa Bolanjovom sposobnošću da prikaže duh vremena kroz opise intelektualnih koterija, Bazdulj je napisao roman koji se brzo čita i dugo pamti.

„Ljudi, diskursi i dijalozi koje Muharem Bazdulj predstavlja u ovoj izvrsnoj, pametnoj i dinamičnoj knjizi vode nas kroz cijelo 'produženo' 20. stoljeće, do današnjih dana. On prodire duboko ispod površine uobičajenog, jednostavnog i crno-bijelog, pokazujući nam da se naše životne priče konstruiraju u neprekidnoj interakciji sa životnim pričama drugih: bili oni velike historijske ličnosti ili tek naši poznanici i prijatelji.“ Dejan Jović

„Roman o čoveku koji je odbio da smisao koji je izgubio u mraku traži pod reflektorima i kome ne preostaje ništa do da gradi svoj lični, autoparodični, zajebantski i jebivetarski mit, i da pod imenom nepostojećeg čoveka sazdanim od naslova jedne pesme bez keruakovske potrebe da od toga pravi pompu, krene na putovanje koje je samo sebi cilj i svrha.“ Vladimir Kecmanović