Četiri sestre: Neispričana priča o tragičnoj sudbini sestara Romanov

Helen Rapaport, nagrađivana istoričarka, u ovom članku piše o svojoj knjizi „Sestre Romanove“, u kojoj se bavila životima četiri ćerke porodice Romanov. Njih su, zajedno sa roditeljima i bratom, boljševici pogubili tokom Ruske revolucije koja je trajala od 1917. do 1918. godine.

Poslednja ruska carska porodica – car Nikolaj, njegova žena Aleksandra i njihovo petoro dece Olga, Tatjana, Marija, Anastasija i Aleksej – brutalno je ubijena 17. jula 1918. godine u Jekaterinburgu u zapadnom Sibiru. Ovaj događaj je u istoriji ostao zapamćen kao jedan od nabrutalnijih činova koji je donela Ruska revolucija, čin koji je pokrenuo razdoblje nemira, terora i ubistava dok je Rusija polako tonula u mučan građanski rat između nove boljševičke i dotadašnje privremene vlade.

U godinama koje su usledile, mnogo toga je na Zapadu napisano o tragičnoj sudbini ove porodice, ali se većina objavljenih radova o porodici Romanov do sada fokusirala na nedostatke njenih vladara Nikolaja i Aleksandre, njihovu ljubavnu priču i zastrašujuću smrt i gubitak carske krune koji je velikim delom bio njihova krivica. Pored njih, interesovanje je uglavnom bilo usmereno na njihovog jedinog sina i naslednika Alekseja, dečaka koga su žarko želeli, a čiji je život bio razoren usled posledica hemofilije koju je nasledio od svoje majke Aleksandre.

Usled svih tragičnih događaja koji se vezuju za porodicu Romanov, često su četiri ljupke i posvećene sestre, koje su takođe bile deo ove nesreće, bile zanemarivane. Međutim, u stvari su one bile oslonac svojoj često bolesnoj majci i nemoćnom bratu, a njihova podrška i odanost svom ocu caru nikada se nisu dovodile u pitanje. Nema sumnje da su obožavale svog oca i da je on njih voleo. No, četiri sestre su i međusobno bile veoma prisne, a takve su bile i u odnosima sa bliskim prijateljima i dvorskom svitom koja im je bila dodeljena. Konačno, njihova priča je priča o tihoj i svesrdnoj posvećenosti o kojoj se nije mnogo znalo, a koja je često bila prenebregnuta.

Predugo je istorija Olgi, Tatjani, Mariji i Anastasiji dodeljivala podređene uloge – one su predstavljale pozadinu porodice Romanov, čiji su glavni junaci bili njihovi roditelji i brat, a posmatrane su kao lepe devojke, koje nisu imale veze sa kontroverzama svoje porodice. Knjiga „Sestre Romanove“ je pokušaj da se promeni percepcija javnosti o ove četiri devojke, koje su do sada uvek bile predstavljene kao dosadne i osobe bez karaktera i čiji su životi bili u potpunosti nezanimljivi.

Proučavajući priče o četiri sestre u svetlu privatnog, porodičnog života porodice Romanov, možemo pronaći širok spektar informacija koje fasciniraju i koje će nam otkriti četiri sasvim različite ličnosti carevih ćerki – njihova nadanja, snove, težnje, a da ne pominjemo i njihova razočaranja na ljubavnom planu – što zauzvrat osvetljava dinamiku neispričanog dela života ove porodice.

U julu 2018. godine navršilo se sto godina od ubistva sestara Romanov. Ruska pravoslavna crkva kanonizovala ih je zajedno sa njihovom porodicom 1981. godine, a deset godina nakon pada komunizma su se sve češće pojavljivale na ikonama u crkvama širom Rusije.

Ove četiri prelepe mlade devojke obučene u svoje čipkaste haljine i sa diskretnim šeširima odavno su ovekovečene na hiljadama fotografija porodice Romanov koje se se čuvaju u albumima u Državnom arhivu. Međutim, oba načina na koje se one predstavljene jesu idealizovana verzija ovih devojaka. Suština je da su one bile veoma prizemne i dopadljive, izgrađene ličnosti. Knjiga „Sestre Romanove“ jeste pokušaj da se otkrije neulepšana verzija njihove priče, koja pri tom teži tome da im se vrati centralna uloga koju su imale u poslednjoj ruskoj carskoj porodici.

Autor: Helen Rapaport
Izvor: history.co.uk
Prevod: Nataša Đuričić Marković