Zbirka priča „Mediterani“ Igora Marojevića u izdanju slovenačke LUD Literature

Zbirka priča „Mediterani“ Laguninog autora Igora Marojevića prevedena je i na slovenački jezik. Reč je o delu koje je Laguna objavila u dva izdanja (2006, 2008), a deset godina kasnije u prevodu esejiste Urbana Vovka pojavljuje se u izdanju ljubljanske LUD Literature. Pogovor je napisao srpski književni kritičar Saša Ćirić, u kojem između ostalog tvrdi: „’Mediterani’ su preživeli test vremena [...] Jasno je, shvatio sam, ’Mediterani’ nisu priče o Mediteranu, to je sekundarno, ove priče su kriza, fraktal, bilans, pismo u boci, neuroza, tanak zrak mesečine u senovitoj, pokrajnjoj, tranzitnoj sobi egzistencije“.

Za Igora Marojevića Mediteran ima značenje mnogo šire od geografskog – on duboko prožima Španiju, Francusku, Italiju, Boku Kotorsku, Beograd, Albaniju, Maltu, Egipat... Sve to je različito, a ipak slično, shvatljivo jedno drugom. Šta radi slavni fudbaler Mario Kempes u Albaniji, šta traže italijanski mafijaši i porno-zvezde u Perastu, kako policajac doživljava sport, kako devojka koja namešta silikonske grudi pokušava da se uklopi u tihi komšiluk, šta se dešava kada vas pokradu u vozu i kako protiču noći studentkinje slavistike u Barseloni – sve to dodiruju Marojevićeve priče: neobične, duhovite, tople, ironične i mudre u isti čas.

Igor Marojević je diplomirao srpski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Svoju novelu „Obmana Boga“ objavio je 1997. godine, a onda i romane „Dvadeset četiri zida“ (1998, 2010), „Žega“ (2004, 2008), „Šnit“ (2007, 2008), „Parter“ (2009) i „Majčina ruka“ (2011), zbirke priča „Tragači“ (2001), „Mediterani“ (2006, 2008) i „Beograđanke“ (2014) i knjigu eseja „Kroz glavu“ (2012). Njegova dela ili odlomci objavljivani su na španskom, portugalskom, katalonskom, makedonskom, nemačkom, engleskom, italijanskom, mađarskom, ukrajinskom, češkom, grčkom, danskom i bugarskom jeziku.

Za roman „Žega“ dobio je nagradu „Stevan Pešić“ i nagradu iz fonda „Borislav Pekić“, za knjigu eseja „Kroz glavu“ nagradu „Desimir Tošić“ i za „Beograđanke“ mađarsko-srpsku književnu nagradu „Karolj Sirmai“. Član je Srpskog i Katalonskog PEN centra. Jedan je od osnivača Srpskog književnog društva, preko kojeg ostvaruje status samostalnog umetnika od 2002. U poslednjem izdanju „Kratke istorije srpske književnosti“ Jovana Deretića, najmlađi je zastupljeni prozni autor.