Kada se govori o beogradskom romanu, odsad će se govoriti o Simfoniji Vinaver.
Večernje novosti

U romanu Simfonija Vinaver Milovan Vitezović je oživio jedno vrijeme i od pisca i umjetnika stvorio galeriju živopisnih i veličanstvenih junaka. Ovo je roman apoteoza beogradskoj eliti.
Žarko Mandić

Gorljivi i govorljivi Stanislav Vinaver je piscu poslužio da poveže i prikaže ne samo velikane srpskog duha, nego i vrijeme i atmosferu u Beogradu između Prvog i Drugog svjetskog rata.
Iso Kalač

Vinaver urnebesnik. Sabirna žiža i motivacioni cilj ovog romana Milovana Vitezovića je, naravno, Stanislav Vinaver, čovek-poezija, veran prijatelj prijateljima, britki kozer, sjajan pantologičar, magični putopisac (...), taj Vinaver je u romanu dat, u punom gestu i reljefu, kao pokretljivi duh Beograda između dva rata. On raskošno seje opažanja, aforizme, dosetke, ne beži od sporenja i sudskih procesa; kreće se svom zapreminom znanja i oštroumnosti. Jednom reči, pred nama je živi urnebesni Vinaver.
Miroslav Egerić

Srpski Panteon. Simfonija Vinaver, u podnaslovu Roman sa velikom gospodom beogradskom, sklopljena je, zapravo, kao jedan živi duhoviti niz epizoda iz beogradskog književnog života u doba održavanja Prvog internacionalnog kongresa slobodnih zidara 1926. godine. Idući od slike do slike (...) glavni junak neprestano menja sagovornike i tako (...) raygovara sa epohom...
Mihajlo Pantić

I svi mi koji smo poznavali Stanislava Vinavera kao čoveka koji je sav od reči u provali i pobuni, teško možemo da poverujemo da se može sačiniti ovakav živ portret. U ovom romanu Vinaver se ne čita, već sreće i čuje, u punoj uživanciji, kako bi sam rekao.
Zoran Gluščević (promocija u Kolarčevom narodnom univerzitetu)